ระยะเวลาการออกกำลังกายรวมและระยะเวลาการแทรกแซงนานขึ้น (สำหรับความเหนื่อยล้า) การวิเคราะห์ยังชี้ให้เห็นว่าสถานะสุขภาพของผู้เข้าร่วมสามารถกลั่นกรองผลกระทบของการออกกำลังกายเป็นประจำต่อความมีชีวิตชีวาได้ โดยที่ผู้ที่เป็นมะเร็งอาจได้รับประโยชน์น้อยกว่าประชากรอื่นๆ ผู้ที่เป็นโรคปลอกประสาทเสื่อมแข็งและโรค fibromyalgia ได้รับการแนะนำให้เป็นกลุ่มที่เหมาะสมที่สุดที่จะได้รับประโยชน์จากการออกกำลังกาย ประเภทของเงื่อนไขการควบคุมไม่ใช่ตัวกลั่นกรองที่มีนัยสำคัญ การศึกษาส่วนใหญ่มีความเสี่ยงปานกลางต่อการเกิดอคติเนื่องจากข้อมูลขาดหายไปและขาดความโปร่งใส ไม่มีการศึกษาใดที่มีความเสี่ยงสูงต่อการมีอคติ อคติในการตีพิมพ์ แอโรบิค (เช่น การตีพิมพ์การศึกษาที่มี ผลลัพธ์เชิงบวก) พบว่ามีพลังงานและความมีชีวิตชีวา แต่ไม่เหนื่อยล้า บันทึก โครงสร้างความเหนื่อยล้า ระดับพลังงาน และความมีชีวิตชีวา ถูกวัดโดยใช้แบบสอบถามที่รายงานด้วยตนเอง เช่น โปรไฟล์ของสภาวะอารมณ์สำหรับความแข็งแรงและความเหนื่อยล้า หรือแบบสั้นการศึกษาผลลัพธ์ทางการแพทย์-36 เพื่อความมีชีวิตชีวา ปัจจัยบางอย่างที่อาจมีอิทธิพลต่อผลลัพธ์ที่สนใจ เช่น คุณภาพการนอนหลับและการรับประทานอาหาร ความสม่ำเสมอในการแทรกแซง และการเปลี่ยนแปลงสมรรถภาพทางกาย ไม่ได้รับการตรวจสอบ ผลประโยชน์ที่ลดลงที่แนะนำสำหรับผู้ที่เป็นมะเร็งควรได้รับการพิจารณาอย่างรอบคอบ เนื่องจากมีความแตกต่างหลายประการในประเภทมะเร็ง การลุกลาม และระยะการรักษา นอกจากนี้ ผลลัพธ์อาจใช้ไม่ได้กับผู้ที่กระตือรือร้นและเป็นนักกีฬาเป็นประจำ ภาพใหญ่ การวิเคราะห์เมตต้าในปี 2549 จากการศึกษา 70 ชิ้นรายงานว่าการออกกำลังกายมีผลเล็กน้อยถึงปานกลางต่อพลังงานและความเหนื่อยล้ารวมกัน ผลการวิเคราะห์เมตต้ายังชี้ให้เห็นว่าการออกกำลังกายเป็นวิธีการรักษาที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการปรับปรุงความเหนื่อยล้า พลังงาน และความมีชีวิตชีวา เหนือกว่าการบำบัดพฤติกรรมทางปัญญาหรือการใช้ยา [3]อย่างไรก็ตาม มีเหตุผลที่เชื่อได้ว่าปัจจัยอื่นๆ เช่น สภาพจิตใจและคุณภาพการนอนหลับ อาจมีส่วนช่วยในการออกกำลังกายเพื่อปรับปรุงความเหนื่อยล้า พลังงาน และความมีชีวิตชีวา