ปัจจัยไกล่เกลี่ยระหว่างสภาพทรัพยากรที่กว้างขึ้นและการขยายตัวของเมืองคือการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานของเมือง และเหนือสิ่งอื่นใดคือโครงสร้างพื้นฐานด้านการขนส่ง ซึ่งเป็นจุดเน้นของการศึกษาล่าสุดบางส่วน บอม-สโนว์แสดงให้เห็นสำหรับเขตเมืองใหญ่ของสหรัฐอเมริกาว่าทางหลวงใหม่แต่ละสายที่สร้างขึ้นผ่านแกนกลางเมือง ส่งผลให้ชาวเมืองใจกลางเมืองลดลงร้อยละ 18 สำหรับการขยายตัวของเมืองต่างๆ ในจีน การก่อสร้างทางหลวงรัศมีและถนนวงแหวนส่งผลให้ผู้อยู่อาศัยในเมืองใจกลางเมืองประมาณร้อยละ 25 ย้ายไปยังภูมิภาคโดยรอบ รูปแบบเมืองที่ส่งผลกระทบต่อการใช้ทรัพยากร การศึกษาพบว่า ทวีปเอเชีย พื้นที่เขตเมืองใช้พลังงานระหว่าง 67 ถึง 76 เปอร์เซ็นต์ของโลก โดยส่วนใหญ่เป็นผลมาจากการกระจุกตัวของประชากรที่ร่ำรวยและกิจกรรมที่ใช้พลังงานมาก สิ่งเหล่านี้สร้างการปล่อย CO 2ระหว่าง 71 ถึง 76 เปอร์เซ็นต์ประเด็นสำคัญเกี่ยวกับความยั่งยืนของเมืองเกี่ยวข้องกับรูปร่างทางกายภาพของเมือง รูปแบบเมือง และโครงสร้างพื้นฐาน ในขณะที่ลักษณะรูปแบบเมืองแต่ละเมืองอาจมีผลกระทบเพียงเล็กน้อยต่อความต้องการพลังงานโดยรวมของเมือง Ewing และ Cervero เน้นว่าผลกระทบโดยรวมของพารามิเตอร์รูปแบบเมืองอาจมีนัยสำคัญ ตัวอย่างเช่น มีข้อเสนอแนะอย่างกว้างขวางว่ารูปแบบการพัฒนาเมืองที่มีขนาดกะทัดรัดและเชื่อมโยงกันมากขึ้นอาจไม่เพียงแต่ใช้ทรัพยากรได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นเท่านั้น แต่ยังมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการควบคุมศักยภาพการเติบโตของเมืองอีกด้วย เนื่องจากช่วยอำนวยความสะดวกในการเข้าถึงผู้คน บริการ สินค้า และแนวคิดได้อย่างมีประสิทธิภาพ