วิทยาศาสตร์พบกับศาสตร์พฤกษศาสตร์ ในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมา ปฏิสัมพันธ์ระหว่างเชฟและนักวิทยาศาสตร์ได้พัฒนาไป และวิทยาศาสตร์ด้านการทำอาหารก็แข็งแกร่งขึ้น สิ่งนี้สะท้อนให้เห็นอย่างเด่นชัดที่สุดในคำศัพท์ใหม่ที่เกิดขึ้น เช่น ศาสตร์การทำอาหารโมเลกุล (Barham et al., 2010), อาหารสมัยใหม่ (Myhrvold, 2010) และศาสตร์ฟิสิกส์ด้านอาหาร (Mouritsen, 2012, Mouritsen และ Styrbæk, 2017) ปฏิสัมพันธ์นี้ยังมีผลกระทบต่ออาหารสาหร่ายด้วย เนื่องจากพื้นผิวมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการรับรู้และการยอมรับทางประสาทสัมผัส มุมมองในอนาคต การทำงานร่วมกันระหว่างเชฟและนักวิทยาศาสตร์เป็นสิ่งสำคัญที่จะช่วยแก้ไขปัญหาเร่งด่วนในโลกปัจจุบันเกี่ยวกับความยั่งยืนของแหล่งอาหาร การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และการจัดหาอาหารที่มากขึ้น ดีขึ้น สาหร่ายเกาหลี และดีต่อสุขภาพมากขึ้นสำหรับประชากรโลกที่กำลังเติบโต (UN, 2015) . นี่เป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพูดถึงการใช้ทรัพยากรทางทะเลของเราอย่างลึกซึ้งและยั่งยืนมากขึ้น การประมงอยู่ภายใต้แรงกดดัน ปลาหลายชนิดจับปลามากเกินไป และในขณะเดียวกันก็รักษาสิ่งแวดล้อมด้วย การรับรู้ทางประสาทสัมผัสของสาหร่ายทะเล เพื่อทำความเข้าใจและประเมินคุณค่าของสาหร่ายทะเลในฐานะอาหาร และมองเห็นศักยภาพของเชฟและนักวิทยาศาสตร์ที่ทำงานร่วมกันเกี่ยวกับสาหร่ายทะเล สิ่งสำคัญคือต้องตระหนักว่าการรับรู้ "รสชาติ" ของมันไปไกลกว่าการรับรู้ทางประสาทสัมผัสในรสชาติ buds