มีการเปลี่ยนแปลงที่มีการบันทึกไว้อย่างดีเกี่ยวกับการออกดอกในช่วงฤดูใบไม้ผลิก่อนหน้านี้ในพืชหลายชนิดในขณะที่โลกอุ่นขึ้น กระแสดังกล่าวเตือนนักชีววิทยาเนื่องจากมีศักยภาพที่จะขัดขวางปฏิสัมพันธ์ที่ออกแบบท่าเต้นอย่างระมัดระวังระหว่างพืชกับสิ่งมีชีวิต เช่น ผีเสื้อ ผึ้ง นก ค้างคาว และอื่นๆ ที่ผสมเกสรพวกมัน แต่มีการให้ความสนใจน้อยมากกับการเปลี่ยนแปลงในลักษณะดอกไม้อื่นๆ เช่น ขนาดของดอก ผักบุ้งแดง ซึ่งอาจส่งผลต่อปฏิสัมพันธ์ระหว่างพืชกับแมลงผสมเกสร ในช่วงเวลาที่แมลงผสมเกสรจำนวนมากทั่วโลกมีจำนวนลดลง ในการศึกษาที่ตีพิมพ์ออนไลน์ในวารสารEvolution Lettersนักชีววิทยาจากมหาวิทยาลัยมิชิแกนสองคนและเพื่อนร่วมงานจากมหาวิทยาลัยจอร์เจียคนหนึ่งแสดงให้เห็นว่าประชากรผักบุ้งในป่าทางตะวันออกเฉียงใต้ของสหรัฐอเมริกาเพิ่มขนาดของดอกไม้ระหว่างปี 2546 ถึง 2555