ความสำเร็จทางการเงินของลิเวอร์พูลและแมนเชสเตอร์นั้นเหนือความคาดหมายและความสนใจในลอนดอนและเบอร์มิงแฮมในไม่ช้าก็วางแผนที่จะสร้างเส้นทางเชื่อมโยงเมืองเหล่านี้เข้าด้วยกัน สองสายคือลอนดอนและเบอร์มิงแฮม (L&BR) ออกแบบโดยโรเบิร์ต สตีเฟนสัน ซึ่งวิ่งจากยูสตันสแควร์ ลอนดอน ไปจนถึงถนนเคอร์ซอน เบอร์มิงแฮม และแกรนด์จังก์ชั่น ออกแบบโดยโจเซฟ ล็อค ซึ่งวิ่งจากถนนเคอร์ซอนไปสิ้นสุดที่- บนทางแยกกับ Warrington และ Newton Line สาขาของ L&MR ที่ Dallam ใกล้ Warrington ใน Cheshire Grand Junction ได้รับการออกแบบให้เชื่อม L&MR ที่มีอยู่กับ L&BR ใหม่ เปิดเมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2380 โดยมี L&BR ตามมาในอีกไม่กี่เดือนต่อมา แม้ว่าพระราชบัญญัติของรัฐสภาจะอนุญาตให้บริษัทรถไฟบังคับซื้อใบรางรถไฟได้ แต่เจ้าของที่ดินที่มีอำนาจบางคนคัดค้านการสร้างทาง รถไฟ ข้ามที่ดินของตน และยื่นคัดค้านในรัฐสภาเพื่อป้องกันไม่ให้มีการผ่านร่างกฎหมาย เจ้าของที่ดินบางรายคิดเงินเกินจริง ดังนั้น สายต้นเหล่านี้จึงไม่ได้ไปตามเส้นทางที่เหมาะสมเสมอไป นอกจากนี้ยังรู้สึกว่าต้องหลีกเลี่ยงการไล่ระดับสีที่สูงชัน และในขณะที่คาดว่าความเร็วจะน้อยกว่าประมาณ 30 ไมล์ต่อชั่วโมง เส้นโค้งถือว่าน้อยกว่าปัญหา มันเป็นเส้นโค้งในบรรทัดแรก ๆ เหล่านี้ซึ่งในศตวรรษต่อมาจะนำไปสู่การทดลองของ British Railways ด้วยการนำรถไฟเอียงและเปิดตัวในภายหลัง