ศาสตราจารย์มาจิด เอซซาติ ผู้เขียนอาวุโสด้านการศึกษาจากโรงเรียนสาธารณสุขแห่งอิมพีเรียล คอลเลจ ลอนดอน กล่าวว่า "ประเทศเหล่านี้มีความก้าวหน้าอย่างมากในการยกระดับ โดยใช้ทรัพยากรจากการเติบโตทางเศรษฐกิจเพื่อเป็นทุนสนับสนุนโครงการด้านโภชนาการและสุขภาพ ทั้งผ่านทางโรงเรียนและใน ชุมชนเป็นกุญแจสำคัญในการปิดช่องว่างระหว่างพื้นที่ต่างๆ สุขภาพเด็ก และกลุ่มทางสังคม" และตรงกันข้ามกับข้อสันนิษฐานที่แพร่หลายว่าการขยายตัวของเมืองเป็นตัวขับเคลื่อนหลักของการแพร่ระบาดของโรคอ้วน การศึกษาพบว่าประเทศตะวันตกที่มีรายได้สูงจำนวนมากมีส่วนสูงและค่าดัชนีมวลกายแตกต่างกันน้อยมากเมื่อเวลาผ่านไป โดยช่องว่างระหว่างค่าดัชนีมวลกายในเมืองและชนบทแตกต่างกัน น้อยกว่าหนึ่งหน่วยในปี 2020 (น้ำหนักเกือบ 1.5 กก. สำหรับเด็กสูง 130 ซม.)