ตัวกรองรังสีอัลตราไวโอเลต B ตัวแรกผลิตขึ้นในปี พ.ศ. 2471 ตามมาด้วยครีมกันแดดตัวแรกที่คิดค้นในออสเตรเลียโดยนักเคมี HA Milton Blake ในปี พ.ศ. 2475 โดยกำหนดสูตรตัวกรองรังสียูวี "salol" ​​(Phenyl salicylate) ที่ความเข้มข้น 10 % การป้องกันได้รับการตรวจสอบโดยมหาวิทยาลัยแอดิเลด ในปี พ.ศ. 2479 ลอรีอัลเปิดตัวผลิตภัณฑ์กันแดดตัวแรก ซึ่งคิดค้นสูตรโดยEugène Schueller นักเคมีชาวฝรั่งเศส ผู้ใช้ ครีมกันแดด ในยุคแรกคือกองทัพสหรัฐฯ ในปี พ.ศ. 2487 เมื่อทหารที่ประจำการในเขตร้อนแปซิฟิกได้รับอันตรายจากแสงแดดมากเกินไปปรากฏชัดในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เบนจามิน กรีน นักบินและต่อมาเป็นเภสัชกรได้ผลิต Red Vet สัตว์เลี้ยง (สำหรับ petrolatum สัตวแพทย์สีแดง) สำหรับกองทัพสหรัฐฯ ยอดขายพุ่งกระฉูดเมื่อCoppertoneปรับปรุงและจำหน่ายสารภายใต้ แบรนด์ Coppertone girlและBain de Soleilในช่วงต้นทศวรรษ 1950 ในปี 1946 Franz Greiter นักเคมี ชาวออสเตรียได้แนะนำผลิตภัณฑ์ชื่อGletscher Crème(Glacier Cream) ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นพื้นฐานของบริษัท Piz Buin ซึ่งตั้งชื่อตามภูเขาที่ Greiter ถูกแดดเผา ในปี 1974 Greiter ได้ปรับการคำนวณก่อนหน้านี้จาก Friedrich Ellinger และ Rudolf Schulze และแนะนำ "ปัจจัยการป้องกันแสงแดด" (SPF) ซึ่งกลายเป็นมาตรฐานระดับโลกสำหรับการวัดค่าการป้องกันรังสี UVB มีการประเมินว่าGletscher Crèmeมีค่า SPF เท่ากับ 2 ครีมกันแดดกันน้ำถูกนำมาใช้ในปี พ.ศ. 2520 และความพยายามในการพัฒนาล่าสุดได้มุ่งเน้นไปที่การเอาชนะข้อกังวลในภายหลังโดยทำให้การป้องกันครีมกันแดดมีอายุการใช้งานที่ยาวนานขึ้นและครอบคลุมในวงกว้าง (การป้องกันจากทั้งรังสี UVA และ UVB) รวมทั้งน่าดึงดูดยิ่งขึ้น ใช้.